ඇරයුම්...

තනියෙන් ඇවිත් කවදා හරි තනියම පිට වෙලා යන දිගු ගමනක අතරමැද මොහොතක නවාතැන් ගන්න ආපු 'ආගන්තුක සගයෙක්' මම. ජීවිතේ විඩා නිවන හෙවනක් හොයා ගන්න හිතා ගෙන ගිනි කාස්ටක අවුවෙ හසරක් නොදැන යන ගමන් උනත් ලැබෙන මොහොතක නිවාඩුවෙන් තානායමකට ගොඩ වෙලා තව මං වගේම උන් එක්ක දොඩමළු වෙන්න ලැබුනොත් මම නොනැවතී යන්නෙ නෑ. මෙතනට ගොඩ උනෙත් ඒ හන්දම තමයි. ඉතින් එන්න... මේ 'කැනිමඬල' යටට... දොඩමළු වෙන්න මොහොතක්..

Saturday, December 30, 2017

෴ තට්ටු දියඇලි ෴


සසර ගමන මෙන්ම එමගෙහි ඉතා දුර්ලභව ලැබෙන මිනිස් භවය ද අති මහත් වේගයෙන් ගලා යන ගංගාවක් වැනිය. සැඩපහරට හසුවූ සියල්ලන්ම අතොරක් නිනව්වක් නැතිව ඕඝයෙහි පහලින් පහලටම ගසා ගෙන යෑම ස්වභාවයයි. ඉඳහිට කෙනෙකු මහත් වෙර දරා උඩුගං බලා පිහිනනු පෙනෙයි. සැඩපහර හමුවේ සිහියෙන් අවදියෙන් උකටලී නොවී එලෙස උඩුගං බලා යෑමට අප්‍රමාණ වීර්යයක් මෙන්ම පෙර පින් නමැති කාය බලයද නොමඳව අවැසිය. එසේ බලය මඳ සමහරෙක් දියකඳ ඔස්සේ පහලට ගසා යාමෙහි භයානකත්වය දන්නා නිසාම ගඟට පාත් වූ අත්තක හෝ එල්ලී ගඟ පහලට ගසා යා නොදී හිඳිති. මේ අතරෙහි වීරිය මඳ වූවන් මෙන්ම සැඩපහරෙහි භයානකත්වය හඳුනා නොගත් ඇතැමුන් දිය කඳට හසුවී පහලටම ඇදී යනු පෙනේ. එසේ පහලට ගසා යන්නවුන් තම ගමන ගැන ආඩම්බර වන්නේ නම් එය කොතරම් අනුවණ කමක්ද? මේ ලියා තබන්නට යන්නේ එවැනි ජීවමාන උදාහරණ ගැනයි.

දුර්ලභ මිනිස් ජීවිතය යනු පහලට ගලා යන ගඟක් විවිධ අවස්ථාවල උස් බිම් වලින් කඩාහැලෙන දියඇලිද සහිතව ඇදෙනවා වැන්නකි. කලින් කලට තට්ටුවෙන් තට්ටුව දියඇලි වලින් වැටෙමින් යන ගඟක් ජීවිතයට උපමා වන්නේ, ජීවිතය තුලදීද ඇතැම් කඩඉම් පසු වූ පසු පහලටම යනු විනා නැවත හුන් තැනට ඒම සිහිනයක්ම වන බැවිනි. ජීවිතය තුල අප පසු කරන කඩඉම් වන පාසල් අධ්‍යාපනය, සරසවි අධ්‍යාපනය, උපාධි, ආචාර්ය මහාචාර්ය පදවි, රැකියා, උසස්වීම්, ගේදොර ඉදිකිරීම්, යානවාහන හිමිකම්, විවාහය, දරුවන් ලැබීම්, දරුවන්ගේ කටයුතු ආදී මේ සියල්ලක්ම තට්ටුවෙන් තට්ටුව පහලට වැටෙන දියඇලි ම මිස වෙනකක් නොවේ. බැඳීම් අතහැර උඩුගං බලා පිහිනීමේ අවස්ථාව මේ සෑම පියවරක් පාසාම අපෙන් ඈත් වේ. මේ බව වටහා නොගත් බහුතරය වේගයෙන් සැඩපහරේ දිශාවට පිහිනමින් උනුන් පරයා යන්නට තැත් දරනු පෙනේ. අනෙකෙකුට කලින් තමා ඇල්ලකින් පහලට වැටෙන වාරයක් පාසා එය ජයග්‍රහණයක් සේ සිතා සතුටු වෙති. තමා පසු කළ ඇලි ගණන, සාර්ථකත්වය මනින මිම්ම කරගෙන ඇත. තමා මේ යන්නේ ඝෝර කටුක සසර ඕඝය ගලන දිශාවටම මිස ඉන් මිදෙන දිශාවට නොවන බව වටහා නොගත් මේ පිරිස තමන් පසු කරන කඩඉම්-දියඇලි ගැන ආඩම්බර වීම, නිග්‍රහ කටයුතු අනුවණ කමක් නොවේද?

මෙවන් අනුවණ බහුතරයක් අතර උඩුගං බලා පිහිනමින් හෝ ගඟට පාත් වූ අත්තක එල්ලී හෝ පහලට ගසා යා නොදී, තමා පසු කර හැල්මේ ගොස් සතුටු වන සත්ත්වයින් දෙස අනුකම්පාවෙන් බලා හිඳීම උතුම් බව සිතමි. බහුතරයගේ මිම්මෙන් එය "අසාර්ථක, පසුගාමී, අපතේ ගිය" මිනිස් ජීවිතයක් වන බවට සැක නැත. එසේ වන්නේ වී නමුත් උඩුගං බලා පිහිනා සසර සැඩපහර තරණය කරනු වස් වෙන මගක් මා අද සිටින තැන සිට නොදකිමි.

No comments:

Post a Comment