ඇරයුම්...

තනියෙන් ඇවිත් කවදා හරි තනියම පිට වෙලා යන දිගු ගමනක අතරමැද මොහොතක නවාතැන් ගන්න ආපු 'ආගන්තුක සගයෙක්' මම. ජීවිතේ විඩා නිවන හෙවනක් හොයා ගන්න හිතා ගෙන ගිනි කාස්ටක අවුවෙ හසරක් නොදැන යන ගමන් උනත් ලැබෙන මොහොතක නිවාඩුවෙන් තානායමකට ගොඩ වෙලා තව මං වගේම උන් එක්ක දොඩමළු වෙන්න ලැබුනොත් මම නොනැවතී යන්නෙ නෑ. මෙතනට ගොඩ උනෙත් ඒ හන්දම තමයි. ඉතින් එන්න... මේ 'කැනිමඬල' යටට... දොඩමළු වෙන්න මොහොතක්..

Tuesday, July 13, 2010

සරුංගලය...

මම සරුංගලයක් උණා නම්......

පුංචි කාලෙ රචනා ලිව්වෙ එහෙමයි.... "මම සරුංගලයක් උණා නම්...... ". බිම ඉඳං කරන්න බැරි ඔක්කොම ටික රචනාවෙ ලියනවා... හුලං කපාගෙන ඉහල ගිහින් වළාකුළු වලටත් උඩින් ඈත ගම්බිම් දකින හැටි.... අහස උඩදි කුරුල්ලො එක්ක කතා කරන හැටි... හැම දේම..... පුංචි කාලෙත් සරුංගලයක් වගේ සැහැල්ලුයි නෙ...

ඊට පස්සෙ ටික ටික ලොකු වෙන කොට බොලඳ රචනාවෙන් එහා ගිය ජීවිත යථාර්ථයත් සරුංගලේ තුලින්ම දකිනවා... ජීවිතෙත් හරියට නයිලෝන් නූල අග ‍රැඳි සරුංගලයක්ම තමයි.... නූල බි‍ඳෙන මොහොත කවුරුත් දන්නෙ නෑ... නූල කඩුනු සරුංගලේ උඩු හුලඟට අහුවෙලා ගහගෙන ගිහින් කොහේ වැටෙනවද කියලා කවුද දන්නෙ? සරුංගලේ අයිතිකාරය විතරක් ටික දවසක් ඒ ගැන දුක් වෙනවා.... ඊට පස්සෙ එයත් පරණ පුරුදු ජීවන රටාවටම එක් වෙනවා... පුංචි කාලෙ අත්දැකීම් ලොකු වෙද්දි ජීවන දර්ශනය කරා පරිවර්තනය වෙන්නෙ එහෙමයි....

නූලෙන් ගිලිහුණු සරුංගලයක් වගේ අරමුණක් නැතුව උඩු හුලඟට ඕන අතට ගහගෙන යන්න ඇරල බලන් හිටපු කාලයක් මටත් තිබුනා... "හෙට දිනක්, පෙරමගක්, අරමුණක් නැති ජීවිතේ... " එහෙම ඉඳිද්දි සිඳුනු නූල් පොට වෙන කෙනෙක්ගෙ අතට පත් උනා... ආයෙමත් සරුංගලේට නූලෙ ආතතිය දැනුනා... හුලඟේ සැර දැනුනා... හුලං කපා ගෙන යන්න අරමුණක්, පෙලඹවීමක් ලැබුනා... අලුත් හිමිකරු තමන් දිහා බලන් ඉන්න හැටි සරුංගලේ බලන් ඉන්නෙ හරිම ආඩම්බරෙන්...

Wednesday, June 2, 2010

සිරස් මානය ...෴


"x y අස්සට z එකක් අවේ කොහෙන්ද? ඉස්සර එහෙම එකක් තිබ්බෙ නෑනෙ??"
ගොඩ කාලෙකට ඉස්සර යාලුවෙකුට උසස් පෙළ ත්‍රිමාණ ජ්‍යාමිතිය උගන්නද්දි ඌ කියපු කතාවක්. ගණිතය කොහොමත් මගේ subject එක හින්ද මම තේරුම් කරලා දුන්නා.
"ඉස්සර අපි කතා කලේ ද්විමාන ජ්‍යාමිතිය. ඒකෙ තියෙන්නේ x y විතරයි. දැන් කරන්නේ ත්‍රිමාණ ජ්‍යාමිතිය. ඒකෙ තව z කියල විචල්‍යයක් තියනවා. x y දෙකම අනුව z වෙනස් වෙනවා."
උගේ නිකටට යටින් තිබ්බ එළු රැවුල් ගස් දෙක තුන මට පෙනුනේ ප්‍රශ්නාර්ථ ලකුණේ යට තියෙන තිත වගේ.
"යකෝ මෙහෙමයි. අපිට එක පාරට නොපෙනුනාට අපි හිතන්නේ නැති මාන තියනවා. අපි x අනුව y වෙනස් වෙන හැටි බලන් හිටියට ඒ දෙකම අනුව වෙනස් වෙන z ශ්‍රිතයක් වෙනස් වෙන්නේ වෙනමම විදියකට. ඒ ශ්‍රිතය නොදන්නා තාක් කල් ඒ ගැන අපිට කියන්න බෑ."
ඌ A /L කරන එක අවුරුද්දක් කල් දැම්මා. දැන් රස්සාවක් කරනවා.


මමත් කැම්පස් ගිහින් උපාධියක් අරන් තව කාලයක් යද්දී රස්සාවක් එහෙම කරගෙන ඉඳියි. ඊටත් ටික කාලෙකට පස්සේ විවාහ වෙලා හොඳ පවුල් ජීවිතයක් එහෙමත් ගත කරයි. එත් අන්තිමේදී මිනිස්සු වෙලා ඉපදිච්ච අපි යා යුතුව තිබූ මානය අපි හැමෝටම අමතක වෙලා. අපි ලෞකික දියුණුව නම් වූ අක්ෂය ඔස්සේ අපේ ඉහල යාම දිහා බලාගෙන අපි අපිවම පහු කර ගෙන යන්න හදන නොනිමි වෑයමක නිරත වෙලා. ඒ අක්ෂය දිගේ ඉහල ගිහින් තමන් දිනුම් කියල තමන්වම රවට්ට ගන්න බහුතර පිරිසක් අතරේ අපිත් සාමාජිකයෝ වෙලා. වෛවර්ණ සායම් වලින් බලන බලන අත ඇස් රවට්ටන මායාවන් පිරුණු තිරස් ලෝකයක මුළු ජීවිත කාලයක් පුරා ඒ මායාවන්ම හඹා යන අතරතුර අපට සිරස් මානය අමතක වෙලා.
x y නම් වූ ලෞකික පරාමිතීන් ඔස්සේ අනන්තයට ගියත් ඒවායින් ස්වායත්ත වූ ලෝකෝත්තර z මානය ඔස්සේ අපි කවුරුත් ඉන්නේ එකම තැන.


අවුරුදු ගානකට කලින් නොදැන සිටි z ශ්‍රිතය තවමත් මම නොදන්නා බව මට තේරුණා...

Thursday, April 15, 2010

සීතලයි පින්න...

තනිය ගෙන අඳුර විත් හැම රෑක මෙන් අදත්
ඒත් නුඹ තවම මා ලඟ නැතී...
වළා පලසක් මැදින් හෙමි හෙමින් ඉඟි කරන
තරු ඇසුත් හඬන්නේ දුක හිතී...
පිනි වහින මැදියමේ සීතලට ගුලි වෙන්න
හාදුවක උණුහුමක් මට නැතී...
නිශා මල් සුවඳ පිස කවුළුවෙන් ගෙට වඩින
සුළඟ වී ලඟින් උන්නත් ඇතී...