තනිය ගෙන අඳුර විත් හැම රෑක මෙන් අදත්
ඒත් නුඹ තවම මා ලඟ නැතී...
වළා පලසක් මැදින් හෙමි හෙමින් ඉඟි කරන
තරු ඇසුත් හඬන්නේ දුක හිතී...
පිනි වහින මැදියමේ සීතලට ගුලි වෙන්න
හාදුවක උණුහුමක් මට නැතී...
නිශා මල් සුවඳ පිස කවුළුවෙන් ගෙට වඩින
සුළඟ වී ලඟින් උන්නත් ඇතී...
හුදෙකලාවේ එකමුතුව...
ඇරයුම්...
තනියෙන් ඇවිත් කවදා හරි තනියම පිට වෙලා යන දිගු ගමනක අතරමැද මොහොතක නවාතැන් ගන්න ආපු 'ආගන්තුක සගයෙක්' මම. ජීවිතේ විඩා නිවන හෙවනක් හොයා ගන්න හිතා ගෙන ගිනි කාස්ටක අවුවෙ හසරක් නොදැන යන ගමන් උනත් ලැබෙන මොහොතක නිවාඩුවෙන් තානායමකට ගොඩ වෙලා තව මං වගේම උන් එක්ක දොඩමළු වෙන්න ලැබුනොත් මම නොනැවතී යන්නෙ නෑ. මෙතනට ගොඩ උනෙත් ඒ හන්දම තමයි. ඉතින් එන්න... මේ 'කැනිමඬල' යටට... දොඩමළු වෙන්න මොහොතක්..
